Kilka lat temu w jednej z włoskich czasopism ukazał się otwarty list młodej zakonnicy klasztoru Klarysek Niepokalanej w Creazzo (Włochy). Listem tym pragnęła odpowiedzieć na pytanie, jakie sobie zadali jej liczni znajomi: dlaczego porzuciła świeckie życie, by zamknąć się w klasztorze klauzurowym? W świecie była studentką na uniwersytecie z wyśmienitymi ocenami i spędzała czas wolny w beztroski sposób, bawiąc się bez miary. Nie myślała nawet ani trochę, by wstąpić do zakonu. Mimo że miała wszystko to, co dziewczyna w jej wieku mogłaby sobie zapragnąć, odczuwała wielką pustkę w sobie. Taki styl życia z pewnością nie może wypełnić serca człowieczego, które, jak naucza św. Augustyn, zostało stworzone, by kochać Boga i jest niespokojne, póki nie spocznie w Nim. Wrażenie wewnętrznej pustki tej dziewczyny było tak uciskające, że doprowadzało ją to również do płaczu. Pewnego dnia rozmawiając z osobą duchowną pojęła, że życie bez Jezusa nie ma żadnego sensu.
To był ten pierwszy raz, kiedy poczuła wezwanie Panie. Po jakimś czasie zdecydowała się spędzić parę dni w klasztorze w Creazzo w ramach refleksji. Zafascynowała ją miłość, słodycz i zrozumienie, z jakim została przyjęta przez klaryski Niepokalanej (młody zakon o ścisłej regule). W klasztornej ciszy udało jej się w końcu odnaleźć pokój, którego tak bardzo pragnęła. Około rok potem opuściła definitywnie świat, by wstąpić do klauzury i bardziej przylgnąć do Boga, według reguły św. Klary.
Cieszę się, że wstąpiła do ścisłego zakonu, w którym łatwo jej będzie zbawić swoją duszę. Gdyby wybrała zakon o bardzo luźnej regule życia, wystawiłaby się na niebezpieczeństwo życia w sposób mało budujący czy wręcz utratę powołania, jak to się przydarzyło jednej dziewczynie, którą osobiście znam, a która nie tylko wystąpiła z zakonu, ale też zaniechała praktyk religijnych.
Adres:
Clarisse dell'Immacolata (Klaryski Niepokalanej)
Via Rivella 5
36051 Creazzo (Vicenza)
Włochy-Italia
