Z wielką radością publikuję list studentki uniwersytetu zakochanej w Jezusie:
Drogi bracie w Chrystusie Panu,
jestem wierną czytelniczką twojego blogu, a dziś mam przyjemność opowiedzieć moją historię. Mama na imię […], mam 22 lata i pochodzę z […]. Jezus w moim życiu był zawsze obecny, jednakże na drugim planie. Spędziłam spokojną młodość, miałam kilku chłopaków. Jezus był obecny, jednakże tylko na 50 min niedzielnej Mszy św. W wieku 18 lat poznałam wspaniałego chłopca, zdolnego do dawania siebie innym, który poprowadził mnie do odkrycia wiary, tak głębokiej, że po trzech latach bycia razem, kiedy myśleliśmy o tym, by być jedno dla drugiego, zakochałam się w Panu Jezusie. Na początku zupełnie nie wiedziałam co się ze mną dzieje, ponieważ zapragnęłam uczęszczać na Mszę św. nawet codziennie, modlić się na różańcu, odmawiać jutrznię i kompletę. Po kilku miesiącach modlitwy, nie tak częstej, ale na pewno częstszej i głębszej niż kiedyś, wyjechałam na cztery dni z moimi rodzicami i właśnie wtedy zdałam sobie sprawę, jak brakuje mi codziennego spotkania z Jezusem na Mszy św. i jak bardzo to spotkanie stało się fundamentalne dla mojego życia. Wróciwszy ze wspomnianych krótkich wakacji, zaczęłam modlić się intensywniej, by zrozumieć czego żąda ode mnie Pan. Im bardziej dni mijały, tym bardziej rosła moja miłość do Jezusa i tym silniejsze stawało się pragnienie oddania Mu siebie samej. W końcu z bólem w sercu zdecydowałam opuścić mojego chłopaka, tłumacząc mu, że pragnę poświęcić całe moje życie Panu. Jakiś miesiąc po tym odważyłam się powiedzieć o moim pragnieniu także moim rodzicom, którzy nie są głęboko wierzącymi. Oni przyjęli tę wiadomość nie tak źle jak to sobie wyobrażałam.
Obecnie kończę studia, pozostało mi zaledwie kilka egzaminów, z pewnością w sercu, że Bóg jest moim życiem, ale i z wieloma wątpliwościami rozglądam się gdzie konkretnie wypełnię moją „misję”. Jestem osobą o bardzo otwartym i pogodnym charakterze, lubię kontakt z ludźmi, może właśnie dlatego pewnego dnia, jeden z niepełnosprawnych, który nie znał mnie dobrze, ponieważ od niedawna był w grupie, w której pomagałam, powiedział mi, że w moich oczach i w moim uśmiechu ujrzał światło, jakiego nie widział wcześniej. Aż podskoczyłam z radości! Nie myślałam, że moja miłość Jezusa jest tak widoczną. Pięknie jest żyć ze świadomością, że Jezus posługuje się mną, by dotrzeć do innych. Myślę, że Bóg przeznaczył mnie bardziej do życia aktywnego, niż kontemplacyjnego. Jednak nie przejmuję się tą sprawą, bo jestem pewna, że kiedy nadejdzie czas, gdy skończę studia, On wskaże mi, którą z dróg mam wybrać, a ja z radością zaakceptuję wszystko, byle tylko spełnić Jego wolę!
Dziękuję ci serdecznie, za twój wspaniały blog, jestem przekonana, że jest on bardzo potrzebny i użyteczny dla wielu młodych ludzi.
Pozdrawiam w Panu!
Droga siostro w Chrystusie Panu,
dziękuję, że napisałaś do mnie. To naprawdę budujące wiedzieć, że mimo szerzącego się w społeczeństwie pogańskiego materializmu, Jezus nie szukać i znajdować serc tak wielu osób. Kariera, pieniądze, podróże, nieograniczone rozrywki i wszystkie inne rzeczy tej ziemi nie są w stanie zaspokoić naszych dusz, które zostały stworzone dla poznania, kochania i służenia Bogu w tym życiu, aby później móc kochać Go w niebie przez całą wieczność. Jestem prawdziwie szczęśliwy, wiedząc, że pragniesz poświęcić swoje życia dla Zbawiciela naszych dusz. Czy zdajesz sobie sprawę z tego, że zostaniesz oblubienicą Króla Niebios? Jezus cały odda się tobie, a ty cała oddasz się Jemu. Staraj się utwierdzać w powołaniu, ponieważ ten dar jest tak wielkim. Dopiero w niebie zrozumiesz w pełni jak wielką była łaska życia konsekrowanego. To smutne, że ludzie nie potrafią tego zrozumieć, w przeciwnym razie klasztory doświadczałyby prawdziwej inwazji kandydatów i kandydatek.
Nie dziwi mnie fakt, że wspomniany przez ciebie niepełnosprawny zauważył, że jest „coś” w tobie, co sprawia, że twój wzrok jest tak wyjątkowy. Kiedy człowiek zakochuje się w Jezusie, łaską Boża przekształca go w osobę pełną delikatności, słodyczy i dobroci, która przyciąga dusze pełne dobrej woli. Z tego też powodu św. Franciszek Salezy i święty Proboszcz z Ars potrafili nawrócić tak wiele dusz. Miłość i łaska Boża fascynują nawet pogan, którzy w czasach św. Pawła byli zadziwieni, kiedy widzieli, że chrześcijanie miłują się jak bracia. Staraj się postępować na drodze miłości Boga i bliźniego, zwłaszcza ubogich i niepełnosprawnych, ponieważ to sprawia, że okazujemy się prawdziwie naśladowcami Jezusa Chrystusa. Nie możemy zapomnieć, że pewnego dnia będziemy sądzeni z miłości. Poza tym miłość braterska jest potężnym instrumentem apostolatu, myślę zwłaszcza o tylu poganach nawróconych na katolicyzm po tym jak zostali poruszeni miłością braterską misjonarzy. Prawdziwy chrześcijanin powinien płonąć pragnieniem widzenia jak wielu ludzi kocha Boga w Trójcy Świętej Jedynego i z tego powodu powinien troszczyć się o zbawienie dusz odkupionych Krwią Chrystusa. Byłoby wspaniale, gdybyś tego lata mogła spędzić kilka dni w zgromadzeniu, które jest gorliwym i pełnym poświęcenia, jak choćby Służebnice Pana i Najświętszej Maryi Panny z Matarà. Przyjmij najserdeczniejsze pozdrowienia w Chrystusie Panu i Maryi Pośredniczki i Współodkupicielki rodzaju ludzkiego,
Cordialiter
