Pewna włoska dziewczyna napisała do mnie przepiękny list zatytułowany “Poświęcić me życie Bogu” i pragnę dać go Wam do przeczytania celem Waszego podbudowania duchowego. Oto tłumaczenie na język polski:
Drogi bracie,
w tym tygodniu otrzymałam cudowną wiadomość! Mój kierownik duchowy przyjął z radością moje naleganie, bym poświęciła swe życie Bogu. Wcześniej polecił mi wziąć sobie trochę czasu celem właściwego rozeznania. W ciągu tych trzech miesięcy nie opuściłam ani jednej Mszy św. i nie było ani jednego dnia, w którym nie modliłabym się żarliwie, bym mogła zrozumieć, czego Pan dla mnie chce, tak bym mogła spełnić Jego wolę w najlepszy sposób. Teraz mam jasną świadomość, że muszę być cała Jego. Jezus mnie pociągnął swoim nadzwyczajnym pięknem, słowami, jakimi mnie obdarza każdego dnia we Mszy św., zdobył mnie w Komunii św., wziął w posiadanie moje serce i duszę. I dzień po dniu zaleca się do mnie, na tysiąc sposobów. Chwilami podtrzymuje moją ludzką kruchość i nieskończoną nędzę. Poddaje próbie moją wierność, ale szatan próbuje na wszelki sposób zasiać we mnie wątpliwości. Ma to przede wszystkim miejsce podczas adoracji eucharystycznej, czas, na jaki czekam z lękiem, jak narzeczona, która chce pobiec do ukochanego, by być razem z nim. Próbuje mnie zniszczyć wątpliwością, czy aby to tylko nie moje pragnienia, czy aby nie jestem zbyt głupia i słaba, bym mogła złączyć się z Jezusem poświęcając Mu swe życie. Ale dobry Bóg zna nasze serce i ułomności i nigdy nie poddaje nas próbie ponad nasze siły. Z Jego łaską podnoszę się, silniejsza niż wcześniej i także bardziej przekonana. Rozumiem zatem, że próba jest ogromną łaską, jakiej nam Pan udziela, gdyż trzymając Go za rękę i dzięki Jego sile, wychodzimy z niej silniejsi niż przedtem. Zakochuję się w Nim z każdym dniem coraz bardziej. Rano czuję Go blisko siebie, tak jak tylko zakochany może okazywać są bliskość. Skupia moją uwagę w ciągu całego dnia, ogarnia mnie swą czułością za każdym razem, gdy pomyślę o Nim czy wymówię Jego najsłodsze imię. Więc, będziesz sobie zadawał teraz pytanie, jakaż to dobra wiadomość: otóż powiedziałam kierownikowi duchowemu, że nie będę mogła długo zostać w świecie, toteż uprosiłam założenie nowego zakonu, o którym rozmawialiśmy. A on powiedział, że przed latem zaczną się prace budowlane kościoła w centrum […] i tam powstanie klasztor. Mamusia Niebieska da mu zrozumieć, jakiego chce zakonu. Jestem tak szczęśliwa, że wychodzę z siebie, dosłownie: moja dusza chwilami wydaje się pragnąć podjąć lot ku ojczyźnie niebieskiej. Obecnie nikt nic nie wie o tym moim powołaniu, oprócz kierownika i przyjaciółki, o której Ci mówiłam. Także ona jest wezwana do życia konsekrowanego.
Moja matka zaczęła coś podejrzewać, ale ja nie powiedziałam jej jeszcze ani słowa na ten temat. Rankiem, kilka dni temu, pytała mnie, co to za „sekrety” mam z ojcem A., widząc, że od trzech miesięcy częściej ze sobą rozmawialiśmy. Zapytała mnie, czy chcę zostać zakonnicą, a ja zasugerowałam jej, by zapytała się Boga. Obecnie przebywa taką samą drogę wiary jak ja, z tą różnicą, że ona zawsze była blisko Pana, a dzięki jej modlitwom Bóg przyciągnął mnie do Siebie. Poza tym zawsze pragnęła mieć syna kapłana, więc oczekiwałam innej reakcji. Powiedziała, że nie muszę zostawać zakonnicą (kiedy ludzie mówią „zostać zakonnicą czy mniszką” mówią to pogardliwie), że mam założyć rodzinę, że nie nadaję się, by żyć w zamknięciu i że Boga można kochać również i bez tego. Poczekałam, aż odeszła ukryć swe łzy. Nie odezwałam się do niej ani jednym słowem na ten temat, ale teraz boję się dnia, w którym będę musiała pomówić o tym z moją rodziną. Przyjaciele na pewno mnie wyśmieją i odwrócą się do mnie plecami, krewni nie zrozumieją mnie i będą się ze mnie naśmiewać. Może Jezus tak chce. Jestem bardzo wrażliwą osobą i ciężko znoszę sytuacje, kiedy odczuwam ból z powodu każdej błahostki, ale z Jezusem gotowa jestem zmierzyć się z każdym przeciwnikiem. Jeśli On chce mnie za oblubienicę, nikt w świecie nie zdoła sprzeciwić się Jego woli.
Proszę Cię o modlitwę za mnie i w intencji tego planu życiowego. Oczywiście odwzajemnię się tym samym.
Serdeczne pozdrowienia w Jezusie i Maryi.
(podpis)
